برای حفظ و نگهداری شبکه های کامپیوتری و سرورها نیاز به خدمات مستمر و تخصصی است. می‌توان گفت که سرورهای اصلی، رایانه‌های اصلی، و بعداً، مینی رایانه‌ها، تقریباً تمام وظایف محاسباتی را انجام می‌دادند، به جز تعامل با کاربر از طریق صفحه نمایش و صفحه کلید، که به سیستم مشتری واگذار می‌شد.

موج اصلی بعدی سرورها شامل سرورهای مبتنی بر رایانه بود. از بسیاری جهات، این سرورها چیزی جز کامپیوترهای رومیزی بزرگتر و قدرتمندتر نبودند. چنین سرورهایی عموماً گران‌تر بودند و حافظه و فضای دیسک بسیار بیشتری نسبت به اکثر رایانه‌های سرویس گیرنده داشتند. هر سرور هنوز یک واحد مستقل با مادربرد، پردازنده، حافظه، درایو دیسک و منبع تغذیه خود بود. سرورهایی مانند این اغلب در اتاق‌هایی با تهویه مطبوع به نام اتاق سرور نگهداری می‌شدند و بعداً برای ذخیره‌سازی و دسترسی بهتر در قفسه‌ها پیچ می‌شدند.

اغلب سیستم های کلاینت – سرور توسط مدل درخواست – پاسخ پیاده سازی می شوند، یعنی یک کلاینت درخواستی را به سرور ارسال می کند. در این مدل سرور برخی از اقدامات را انجام می دهد و پاسخی را به مشتری ارسال می کند، معمولاً با یک نتیجه یا تأیید. تعیین یک کامپیوتر به عنوان سخت افزار کلاس سرور به این معنی است که برای اجرای سرورها بر روی آن تخصصی است. این بدان معناست که از رایانه های شخصی استاندارد قدرتمندتر و قابل اعتمادتر است. اما خوشه های محاسباتی بزرگ ممکن است از بسیاری از اجزای سرور نسبتاً ساده و قابل تعویض تشکیل شده باشند